კონგსბერგული დახრა, ან Kongsbergknekk თხილამურებით ხტომის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული სტილი იყო რომელიც კონგსბერგში, ნორვეგიაში 1920-იანი წლების დასაწყისში განვითარდა იაკობ თულინ ტამსის და სიგმუნდ რუუდის მიერ, რომლებმაც ახალ პოზაში – უფრო წინ გადახრილებმა დაიწყეს ხტომა, ვიდრე იქამდე იყო მიღებული, თუმცა ეს ხტომა ხასიათდებოდა თავისებური “ჩატეხვით” თეძოებთან , მკლავები გვერდზე იყო გაწეული, ან ზემოთ აწეული.
ყველაზე ცნობილ მხტომელთა შორის, რომლებიც კონგსბერგის ტექნიკას იყენებდნენ, იყვნენ ბირგერ რუუდი, კორე ვალბერგი, ალფ ანდერშონი და სვენ სელონგერი. ასევე კალრ ჰოველსენიც, რომელიც ა.შ.შ.-ში ცხოვრობდა და 1905 წლიდან 1922 წლამდე და იქ სათხილამურო სპორტის პიონერი გახლდათ, “ჩატეხილი” თეძოებით ხტებოდა. იგივე ტექნიკა გამოიყენა სეპ ბრადიმ, როდესაც იგი 1939 წელს პირველი ადამიანი გახდა, რომელიც 100 მეტრზე შორს გადახტა.
კონგსბერგული სტილით ხტომა იქამდე იყო პოპულარული, სანამ 50-იან წლებში იგი ე.წ. “ფინურმა სტილმა” არ ჩაანაცვლა.
თავის მხრივ, ამ “ფინური სტილის” გამოყენება პირველად შვეიცარიელმა ანდრეას დეშერმა დაიწყო 1950-ან წლებში. მხტომელს ხელები სხეულთან ახლოს ჰქონდა მიტანილი და წინ გასწორებული ზურგით იყო გადახრილი. ისტორიის მანძილზე ამ სტილს არაერთი სახელი ჰქონდა: როგორც დეშერის, ისე ვინდიხის სტილი, ასევე თევზის სტილი, რაც ეხება სახელ”ფინურ სტილს”, ეს სახელი ნორვეგიაში იყო გავრცელებული, რადგან ფინელი მხტომელები ერთ-ერთი პირველები იყვნენ, ვინც აქტიურად იყენებდა ამ დგომას.
skandinaviablog 